8 Nisan 2014 Salı

Merhabaaaaa.
buraya en son temmuzda yazmışım. sık sık yazmayı düşündüm ama bu blogdaki kişi olmaktan bir adım bile uzağa gidemediğim gerçeğiyle yüzleşmekten çok korkuyodum.
gerçekten hala aynı kişiyim. takıntılı, melankolik. ama bir dakika. tam da öyle değil aslında. bütün burdaki ruh halimi 10'la çarparsam daha iyi anlatmış olurum.
öncelikle gerçek bir ruh hastalığa yakalandığımı söylemek isterim. normalde sarhoş olup da sarhoşluğunu kabul etmeyenler gibi psikolojik sorunlu olanlar da bunu asla kabul etmezler. ama ben o kadar uzun süredir rahatsızım ki kabullenmeye başladım sanırım. ruh hastalığım mezun olduktan sonra ağırlaşmaya başladı. mezun oldum. arka arkaya iş değiştirdim ve hiçbirinde uzun süre kalamadım. ve yaklaşık iki aydır işsizim.
hayatım boyunca yaşamak istediğim bir semtte yaşıyorum aslında ama kapının önüne çıkacak kadar bile takatim yok. bırak kapının önüne çıkmayı salonda bile oturamıyorum.
4 tane ev arkadaşım var ama ruh sağlığım insanlarla içiçe olmama müsaade etmiyor. hava almak için dışarı çıktığım zaman koştura koştura eve geri dönüyorum. çünkü sudan çıkmış balık gibi nefessiz kalıyorum. insanlar. bu ruh hastalığı beni insan düşmanı yaptı. keşke diyorum keşke şehirde tek başına kalmış bir insan olsam. bak mesela bunları yazarken ev arkadaşım yanıma gelip "adliyede daktilo sınavı varmış, git ona gir yaz kızım olursun" dedi. dudaklarım güldü iç sesim gerizekalı diye haykırdı. bugün bir diğer ev arkadaşım da "ya nasıl dışarı çıkmadan duruyosun, duvarlar üstüne üstüne gelmiyor mu?" dedi. hayır dedim duvarlar olduğu gibi durup kimsenin işine karışmadıkları için seviyorum onları zaten. bilmiyorum. gelecekten umutsuzum artık. umut kelimesi bile anlamını yitirdi. bugün bi haber okudum kıvanç tatlıtuğ hiçbir şeyin onu mutlu etmediğini, tükenmişlik sendromuna tutulduğunu söylemiş. acaba ben de mi tükendim. beni hiçbir şey memnun etmiyor bu ara. heves desen zerresi yok. sanki mecburiyetten yaşıyor gibiyim. hatta gibisi fazla.
buraya eskiden beri hep ruh sağlığımla ilgili şeyler yazdım. seneler sonra gelip çok iyi durumda olduğumu yazmak isterdim aslında ama hiçbir şey plana uygun ilerlemedi. ruh hastalığımı 10'la çarptım. umutsuz vaka oldum.