selam
nasılsın biyaaaaaççç. sen bakma böyle neşeli girdiğime. aslında aşırı
melankoliğim de breaking bad izledim o yüzden ağzıma takıldı. yine neye
melankoli yaptın diceksin ama bende yeni bişey yok hacı. dün ne güzel her şeyi
kafamda oturtmuş her şeyi biyere bağlamayı başarmıştım ama işte benim kafam da
dolabım gibi. topluyorum ertesi günü eski haline dönüyor işte. bunun mantıklı
bir açıklaması yok. bugün oje sürerken kulaklık takmıştım müzik dinleyerek yapayım da
canım sıkılmasın diye. birden bire sen allahın işine bak cem adrian çalmaya
başladı. hem de "bana ne yaptın". ya ben bu şarkıyı her dinlediğimde ama her
dinlediğimde kafayı yiyorum. içimde bir yerlere çok fena dokunuyo. her kelimesi
her noktası her virgülü beni anlatıyo gibi sanki. yani bilmiyorum ya. kötü
oldu. hiç iyi olmadı yani. bakar mısın 3 yıl oldu ya 3 yıl. içimde çok fazla
kelime var bu zamana kadar çok fazla kelime cümle çıkardım ortaya ama yok
biriktikçe birikiyo bitiremiyorum ki. yerine ulaşıp ulaşmadığından emin değilim
çünkü. bi ulaşsa bi bilsemki duyuluyorum. o zaman rahatlamaya başlıcam ama yok.
boşuna konuşuyomuşum gibi. yani şimdi yazmaya kalksam geceler yetmez. öyle
acayip şeyler. çok üzülmüşüm ya hala üzülüyorum yani. hala üzülebilir mi insan.
hala. hala. Bilmemkaç ay sonra hala. adı hala geçebilir mi bi insanın
anlamıyorum. ortada bir şey de yok. yok öyle biri yok resmen. benim bildiğim
tanıdığım insanla o aynı kişi değilmiş ki. ben şimdi olmayan birine nasıl
ulaşıcam. nasıl duyurcam sesimi. bilmiyorum ya. kafamda öyle bi yere koymuşum
ki yerini değiştiremiyorum boyum yetmiyor. boyu yeten biri de çıkıp gelmiyo ki.
alsın kaldırsın onu ordan. öyle duruyo orda isterse 13 yıl geçsin yine durucak
orda biliyorum. ne sebepler buldum, ne çözümler ürettim, ne sorular cevapladım
bi bilsen. kaç kere çözdüm ben bu problemi. ama her arkamı döndüğümde bi
şekilde yine silindi cevaplar. hiç çözmemişim gibi bakakalıyorum her seferinde.
nasıl yapıcam nasıl çözülcek bu diye buhranlar geçiyorum her her seferinde.
yine çözülücek biliyorum. yarın uyandığımda pırıl pırıl olucam. ehhh yemişim
martısını dicem biliyorum. adım gibi biliyorum. ama gece yine uyurken ah ulan
dicem yine iç çekicem onu da biliyorum. internete girdiğimde yine aratıcam
ismini biliyorum. geçen de profilinde bi video açtım. arkadan sesi geliyo. o kısık fısıldar gibi konuşması................. duyduğum
an. yani o hissi nasıl anlatırım bilmiyorum. iyi bir anlatıcı değilim ki
romancı değilim ki o hissi nasıl anlatıyım. böyle mesela dondurma alırsın mutlu
olursun ya deli gibi mutlu tam o anda lap yere düşer dondurman. yıkılırsın
mutluluğun yere düştü çünkü. biraz önce elindeydi. öyle bi duygu. mutlu oldum
sesini duyduğuma o kadar çok olmuş ki duymayalı çünkü. bi keresinde 1buçukyıl
oluyo sanırım. otobüse binmiştim. az kişi vardı otobüste. bu da binmişti
yanında bi arkadaşı vardı arkamda oturuyodu. çantamdan kulaklığımı çıkardım.
çıkarırken de göz ucuyla baktım şöyle tabi. sonra tam şarkı açıcam. konuşmaya
başladı. basamadım tuşa. kulaklık kulağımda öyle kaldım. sanki onun sesi
kulaklığımdan geliyo gibiydi. öyle salak bi gülümsemeyle dinledim sesini. inene
dek dinledim. ya bilmiyorum yine bunları hatırladığım için kendime kızmalı
mıyım bilmiyorum. ama yeterince kızdım kendime ders almıyorum ki. bak sırf onu
düşünmiyim de kendimi başkalarını düşünmeye sevk ettim. bi ara başardım hatta.
zerre aklıma gelmiyodu. ama diğerine şarkılar uymuyodu ki. ah şu şarkıların da
ağzına sıçayım. hepsi mi uyar hepsi mi onu anlatır hepsi mi beni anlatır ya. of
ne biliyim. bazen geri dönmesini çok istiyorum çok istiyorum bi kere göreyim
istiyorum. bazen de yok diyorum tekrar tekrar acımasın tekrar tekrar kanamasın
diyorum. bilmiyorum ki. bak şu yazıda kimbilir kaç kere bilmiyorum dedim. bilmiyorum
çünkü hiçbir şey bilmiyorum. noldu ne bitti her şey ne ara oldu ne ara 3 yıl
geçti. biz ne ara tanıştık ne ara bu kadar yabancılaştık bilmiyorum. sanki hala
o uzaktan kestiğim tatlı çocukmuş gibi geliyo bazen. hiç tanışmamışız da ben
öyle uzaktan iç geçiriyomuşum gibi. hiç unutmuyorum bi keresinde hazırlıktayken
bahçede oturmuş müzik dinliyodum. sonra bu geldi çimlere oturdu. bağdaş kurdu.
kitabını çıkardı okumaya başladı. öyle seyrettim onu. hatta fotoğrafını çektim
hala durur o fotoğraf. yani sanırım silmemişsem. sonra kalktı giderken bana el
salladı gülümsedi. allahım dedim ya allahım dünya ne kadar güzel bi yer. hayat
ne kadar mükemmel böyle dedim. gökyüzüne umutlu umutlu baktım salak salak
güldüm bütün gün. ama an denen şey o kadar kısa ki. mesela ben o anda zaman
dursun isterdim dursun herkes sussun o anda yaşayayım sonsuza kadar. tekrar
tekrar baştan baştan. daha o kadar çok anı var ki takılıp kalmak istediğim.
şuan dinlediğim şarkının sözlerini yazmak istiyorum. İYİYİM DİYORUM SORAN
OLURSA KİMSELER BİLMESİN EVİMDE AĞLADIĞIMI ARKANDAN HERGÜN KALKTIM YATAKTAN BİR
DUAYLA BU DEFA DURUCAM SAPASAĞLAM AYAKTA HAVA AÇIK VE HER ŞEY NORMAL
neyse işte. öyle. vaziyet böyle. şuan son vermezsem daha bisürü şey
yazıcam bak sümüklerim akmaya başladı valla çekemem. o yüzden yeter.
hadi gittim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder