yoksa gururlu bir kişiyim inan ki

eveeeeet önümde ales sayısal yetenek kitabı duruyor, xler yler dansediyor ilgimi çekmek için ama gözümü ucuyla bile bakmıyorum onlara. çünkü düşündüğüm başka şeyler var. yok yok aslında asıl sebebi sözel beyinli olmam tabii ki. yıllardır zerre anlamıyorum. tamam kendime haksızlık etmeyeyim zerre anlıyorum ama daha ileri götüremiyorum. aleste de tek derdim 5 net çıkarabilmek. neyse daha fazla ales hakkında konuşmak istemiyorum, kusasım geliyor artık!

siz hiç başkasının gözünde nasıl olduğunuzu merak ettiniz mi? ya da başkasının gözündeki sizden nefret ettiniz mi?
ben ettim.
bence insanlar tek bir ben'den oluşmuyorlar. yani, arkadaşlarının gözünde, annesinin gözünde, babasının gözünde, komşunun gözünde...böyle böyle binbir parçaya bölünüyoruz ama hangisi gerçek ben'i oluşturuyor bilmeden yaşıyoruz. ya da her biri toplanıp bir kişi ediyor mu..
her insan gibi ben de kendime yediremediğim, mantığımla çeliştiğim şeyler yapıyorum. yaptım. şuanki duygum tamamen kendimden nefret etmek. ama asıl kendimden değil, birisinin gözündeki kendimden. ve korkuyorum belki de o kişinin gözündeki ben gerçek bendir. eğer öyleyse kendimi hiç affetmem.
kendi gözümdeki ben ile gerçek ben bile aynı kişi olmayabilirken ben kendimden nasıl emin olacağım?
ama kimseden beklenemen şeyi kendim yapmalıyım. kendi kendimle empati kurmalıyım. böyle yaptığımda yavaş yavaş yatıştığımı hissediyorum.
onun gözündeki beni anlayabiliyorum. ama benim gözümdeki onun da beni anlaması gerekirdi. demekki benim gözümdeki o ile gerçek o aynı kişi değil. offfffffff... bütün bunlar fazla karmaşık değil mi?
neden sorgusuz sualsiz yaşayamıyoruz? neden birtakım cevaplara ulaşmadan rahata eremiyoruz.. zaten her şey yeterince sıkıcıyken neden her şeyi daha da sıkıcı hale getiriyoruz.

eksik yönlerimin farkındayım ve bunun için kendimden asla nefret etmeyeceğim. yaptığım şeyler için de asla pişman olmayacağım.
geçerli bir sebebim olmasaydı yapmazdım. sadece kendimle ilgili duyguları sarsacak şeyleri yanlış kişi için yapmış olmak üzüyor beni. bu sebepten ne doğru kişileri harcamışım diye düşünmek yoruyor. ama üzüntü de yorgunluk da geçer. uyurum uyanırım geçer. belki sonra yine başlar ama yine geçer. geçmesi lazım.

biraz karışık yazdım ama kafamdaki düşünceleri düzenlemem için yazmaya ihtiyacım vardı.

şimdi biraz ağlar, biraz müzik dinler, biraz da leyla ile mecnun izler kendime gelirim.

hoşçakalın.