14 Ağustos 2010 Cumartesi

yüzüm saati bile durduracak kadar asık


insanlar ne zaman bu kadar can sıkıcı olmaya başladı bilmiyorum. nefes alış verişlerine bile katlanamayacak hale gelmiş olmam trajik olabilir belki. ama o kadar kolay değil. sanki lostun sorularıyla boğuşursam hiç sıkıntım kalmayacakmış gibi. sanki sayid gibi bir sevgili hayal ederek mutlu olsam hayat daha kolay gelirmiş gibi. bugün hiç yemek yemedim. oruçlu olduğumdan değil. doymak mutlu etmediğinden heralde. ya da kendimi sarı örgülü saçlı, pembe gecelikli elizabeth gibi şımarık sandığımdan olabilir. olamaz mı. olabilir. mesela hayatımda bir adet nino var desem biri çıkıp bana 'amelie olmak için ne bekliyosun' diyecekmiş gibi. yok mu. var. bir ninom var ama ben asla mucizeler yaratan amelie olmadım. olabilir miyim. olamam. kırmızı gözlerle 'kazanamadı' yazısına bakarken annemin 'boşver damla konfeksiyoncu olursun' demesi gibi ironik miydi herşey. annem mizahi yönünü ne zaman geliştirdi diye düşünürken bir şeyi daha başaramamış olduğum gerçeği kaç derece şiddetle vurabilir yüzüme. vurabilir miydi. vurdu! şimdi 'kazanamadım ama önemli olan katılmaktı' ya da 'yatay geçişi yatarak geçiş zannetmişim kehkehkeh' diyerek geçiştirsem silinir mi 'kazanamadı' yazısı aklımdan. silinir! silindi.

geçti mi moral bozukluğum hurley?
bence geçti dude!

3 yorum:

s'ius dedi ki...

bkz: önümüzdeki maçlara bakmak.. ;)

Medline Valesse dedi ki...

ninosu olmayan kızlar derneği başkanı olarak seni şiddetle kınıyorum! :) hehe

damlalalay dedi ki...

ninosu olmayan kızlar derneği üyeleri! siz amelie olabildiğiniz sürece eninde sonunda bir ninonuz olacaktır. ancak ben amelie olmayı başaramayan kızlar derneği başkanı olarak bu siteminizi hoşgörüyle karşılıyorum! (: