blumik ruhlar.

• artık içimden blog yazmak gelmiyor. böyle tam yeni kayıta tıklıyorum sonra aman of diyorum. ellerim klavyenin üstünde ama beynim komut vermiyor bas diye. poof deyip sağ üstteki kırmızı iks'e tıklarken buluyorum kendimi. böyle bi hayattan bezdim'ler, içimden gelmiyor'lar. bilemicim.
• blogta yazdıklarımı baştan sona okudum. ne malmışım lan. saçmalamak kelimesi artık yetmiyor karşılamaya. o derece. mal olduğunu kabul eden mal. egomu seviyim.
• bütün aile oruç tutmamam gerektiğini söylüyor. başlarda gayet iyiydim ama sanırım artık blumik oluyorum. yiyemiyorum. yediğim mideme değer değmez geri çıkıyor. midem küstü bana. "taksit taksit veriyosun verdiğinde bi boka yaramıyo be almıyorum lan bundan sonra" dedi.
  
• bütün gece ayakta kalmak güzel. özellikle dışarıda 'lacivert' göğün altında. alice gibi hissettim kendimi. sıkıcı mı sıkıcı günün ardından bilgisayarın o donuklaştıran havasından kurtulmak. harikalar diyarına giriş yaptığımı sandım. keşke hep öyle kalabilsem. alisim lan ben. o da benim harikalar diyarım. sus.
• yalovadan azat edilişime 27 gün kaldı. kıyafetlerim ve eşyalarımı koyduğum bavul dışında bir de umutlarımı koyduğum bi bavul hazırlıyorum. her gün yeni bi umut koyuyorum. umarım çok ağır olur. taşıyamayacağım kadar. ama gittikten sonra bavulumdaki umutların yok olup gittiğini görürsem girerim o bavulun içine. küçük bişeyim zaten. sığarım da. hem belki biri bulur o bavulu. içinden ben çıkarım. "aa umduğumu buldum" der bulan kişi. negzel olurdu lan.